In een tijd waarin scholen, bestuurders en leerkrachten terecht vragen om helderheid: wat werkt, waarom werkt het en hoe weten we dat het werkt, bieden wij volledige transparantie over hoe ons curriculum is opgebouwd, welke wetenschappelijke inzichten we volgen en hoe wij zorgen dat elk kind optimaal leert. Geen losse methodes, maar samenhangende leerprogramma’s die werken — en aantoonbaar bijdragen aan leeropbrengst en motivatie. .

GO! is een thematische en geïntegreerde leeromgeving voor het basisonderwijs, ontwikkeld vanuit de overtuiging dat onderwijs pas echt betekenisvol is als het aansluit bij de leefwereld, nieuwsgierigheid en ontwikkeling van kinderen. Tegelijkertijd is GO! stevig geworteld in inzichten uit onderwijsonderzoek. Daarmee is GO! een duidelijk voorbeeld van een evidence-informed curriculum: het verbindt bewezen effectieve principes uit de wetenschap met de professionele kennis en ervaring van leerkrachten.

GO! geen ‘traditionele methode’, maar een doordacht, evidence-informed alternatief dat wetenschappelijke inzichten vertaalbaar maakt naar de klas van vandaag én morgen.

Bij GO! is taal geen los vak, maar het fundament onder alle kennisopbouw. We combineren structured literacy (Moats et al., 2021) met een kennisrijke context (Nation, 2022): kinderen leren woorden, zinnen en tekststructuren binnen betekenisvolle thema’s. Onderzoek van Shanahan & Shanahan (2018) laat zien dat leesvaardigheid het sterkst groeit wanneer lezen, schrijven en kennisopbouw geïntegreerd worden binnen vakdomeinen.

GO! werkt volgens drie vaste principes:
1. Woorden in context: woordenschat en taalbegrip groeien door herhaald gebruik binnen thema’s.
2. Lezen om te leren, leren om te lezen: teksten zijn geen doel op zich, maar een middel om de wereld te begrijpen.
3. Kennis = begrip: door kennis te verdiepen, groeit leesbegrip (Willingham, 2021).

Binnen elk leerpad zijn taaldoelen uitgewerkt en gekoppeld aan rijke teksten, gesprekken en schrijfopdrachten. Leerkrachten zien in één oogopslag welke doelen geraakt worden en hoe taalontwikkeling en kennisopbouw samen optrekken..

Verwonderen → kennis opbouwen → kennis verwerken → reflecteren.

Elke week doorlopen leerlingen dezelfde vier fasen. Deze cyclische opbouw is niet willekeurig, maar gebaseerd op fundamentele principes uit de cognitieve psychologie en onderwijskunde (Biggs & Tang, 2011; EEF, 2024). Ze zorgen samen voor een krachtige combinatie van motivatie, kennisopbouw en metacognitieve groei.

1. Verwonderen
Nieuwsgierigheid is de motor van leren. Elke week start met een prikkelende vraag, een intrigerend beeld of een kort verhaal dat leerlingen aanzet tot nadenken. Volgens de information gap theory of curiosity (Loewenstein, 2014) ontstaat nieuwsgierigheid wanneer leerlingen een kloof ervaren tussen wat ze weten en wat ze willen weten. Die kenniskloof wekt spanning, aandacht en motivatie — de ideale voedingsbodem om te leren.

2. Voorkennis activeren
Om nieuwe kennis te kunnen begrijpen, moeten leerlingen bestaande kennis en ervaringen activeren. Dat principe is stevig verankerd in het werk van Willingham (2009, 2021), die stelt dat leren pas plaatsvindt als leerlingen actief nadenken over betekenisvolle inhoud: “Memory is the residue of thought.” Door in elk thema te starten met vragen als “Wat weet je al?” of “Waar heb je dit eerder gezien?”, worden bestaande mentale schema’s geactiveerd. Rosenshine (2012) benoemt dit als een van zijn Principles of Instruction: begin elke les met het ophalen van voorkennis. GO! gebruikt deze fase om denken te activeren, taal te koppelen aan begrip en leerlingen cognitief klaar te maken voor nieuwe informatie.

3. Kennis opbouwen
In deze fase staat het vergroten van wereldkennis centraal — kennis die leerlingen nodig hebben om te begrijpen, te lezen, te redeneren en betekenis te geven aan wat ze leren. GO! bouwt die kennis niet op via beeld, taal en verhaal. Nieuwe begrippen worden ingebed in contexten uit de echte wereld, waardoor betekenisvolle verbindingen ontstaan tussen thema’s, vakken en ervaringen.

Verhalen bieden structuur. Ze helpen leerlingen om oorzaak-gevolgrelaties te begrijpen en informatie beter te onthouden (Willingham, 2004; 2021). Beelden versterken dit proces. Recent onderzoek binnen de Cognitive Theory of Multimedia Learning bevestigt dat het combineren van beeld en taal leidt tot beter begrip, dieper leren en langere kennisretentie. Wanneer woorden en beelden op een samenhangende manier worden aangeboden, ontstaan dubbele representaties in het geheugen die elkaar versterken (dual coding). Deze principes zijn inmiddels uitgebreid onderbouwd in meta-analyses van Mayer (2021) en Schroeder et al. (2018), die laten zien dat multimodale instructie tot significante leerwinst leidt, vooral bij complexe conceptuele inhoud. Door samen te praten over wat ze zien en herkennen, ontwikkelen kinderen niet alleen taal, maar ook een dieper begrip van de wereld.

GO! verbindt in deze fase de verschillende vakgebieden — wereldoriëntatie, burgerschap, kunst, natuur, techniek en taal — tot één geheel.

Onderzoek toont dat geïntegreerd leren leidt tot diepere begripsvorming en transfer van kennis (Bransford et al., 2000).
Daarnaast keren de thema’s schoolbreed en cyclisch terug: elke bouw werkt vanuit een eigen perspectief binnen hetzelfde thema. Dat sluit aan bij recent onderzoek naar gespreid en cumulatief leren. Herhaalde en betekenisvolle blootstelling aan kernconcepten — verspreid over tijd en in verschillende contexten — bevordert diep begrip en duurzame kennisretentie. Recente meta-analyses bevestigen dat spaced retrieval en cumulatieve herhaling tot de meest robuuste leertechnieken behoren (Kang, 2016; Weinstein et al., 2019).

GO! past dit principe schoolbreed toe: thema’s keren cyclisch terug, waarbij elke bouw voortbouwt op eerder begrip en kennis in steeds rijkere contexten toepast. Deze aanpak sluit aan bij het concept van progressive deepening (EEF, 2023): leren door herhaald verdiepen in plaats van herhalen. Zo ontstaat kennisopbouw door betekenisvolle ontmoeting met de wereld in samenhang, niet door losse lessen of fragmentarische instructie.

4. Kennis verwerken en reflecteren
Nieuwe kennis beklijft pas wanneer ze actief wordt gebruikt. In deze fase passen leerlingen hun kennis toe, halen ze eerder geleerde informatie opnieuw op en leggen ze verbanden met andere contexten.

GO! gebruikt technieken als retrieval practice en spacing (Dunlosky et al., 2013) om kennis te consolideren in het langetermijngeheugen. Leerlingen verwoorden wat ze geleerd hebben, stellen vragen aan elkaar en reflecteren op hun denkproces — precies wat het EEF Guidance Report Metacognition (2024) aanbeveelt: leren denken over leren..